Yıllar önce bir yazı yazmıştım. “ teşekkürler tanrım, yüzlerce gence oğlum ve kızım diyebildiğim için” diye başlayan. Çok mutluydum öğretmen olduğum ve onlara bir şeyler öğretebildiğim için.
Dokuz yıl önce sağlık sorunumdan dolayı emekli oldum. Geçen yıllarda elimden geldiğince uğraştım Selçuk ta çocuklara ve gençlere yardımcı olmak için.
Ve 24 kasım 2015 öğretmenler gününü geçirdim karışık duygularla. Bu duygularımı sizlerle paylaşmak istedim.
Diyorum ki; Benim için bitti artık öğretmenliğim.
Hiç bir şey gelmez elimden.
Anlamam artık ben, genç ya da çocuk öğrencilerin dilinden.
Bende mi sorun, yoksa yeni yetişen gençlikte mi bilmem.
Bırakmıyor veliler bile çocuklarını okula ve öğretmene,
Çünkü güvenemiyoruz diye…..
Verirse öğretmen- veli elele güvenle
Gençler ve çocuklar büyürler daima sevgiyle.
Hepimiz şikayetçiyiz telefon ve tablet denen teknolojiden.
Ama önce biz yetişkinler bile vazgeçemiyoruz ki hiç birinden.